Με φόντο μια Ευρώπη που σπαράσσεται από τον υπόγειο οικονομικό πόλεμο μεταξύ των κρατών-μελών της, ο Μάρλοου, ερευνητής της Υπηρεσίας Εξιχνίασης Σκοτεινών Υποθέσεων, επιβιβάζεται σε ένα τρένο με προορισμό την Άγρα… Αυτές είναι οι πρώτες γραμμές που θα διαβάσει ο αναγνώστης στο οπισθόφυλλο από το πρώτο μυθιστόρημα του Θεόδωρου Εσπίριτου «Το παιχνίδι της Άγρας» που κυκλοφόρησε στις αρχές του καλοκαιριού από τις εκδόσεις Κίχλη.
Ελέγχοντας εκ νέου αυτές τις πρώτες φράσεις κατανοείς αμέσως το περιεχόμενο του βιβλίου, κάτι που δεν είναι σύνηθες στην ελληνική αγορά. Το πρώτο μυθιστόρημα του σκηνοθέτη, Θεόδωρου Εσπίριτου είναι ένα αστυνομικό βιβλίο που φλερτάρει έντονα με το πολιτικό νουάρ σε ένα όχι μακρινό αλλά σίγουρα δυστοπικό μέλλον.
«Η Ένωση προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της μετά τον υπόγειο οικονομικό πόλεμο μεταξύ των κρατών-μελών της. Ωστόσο, ύστερα από τη λήξη του πολέμου σε αρκετές χώρες επικράτησαν ακροδεξιά κόμματα και οι πολίτες πίστεψαν πως άρχισε να αχνοφέγγει μια νέα εποχή. Οι νέοι κυβερνήτες ανέλαβαν έναν κόσμο ρημαγμένο με την υπόσχεση να τον παραδώσουν στις επόμενες γενιές αναμορφωμένο. Έτσι λοιπόν σε τούτη τη χώρα, όπου την διακυβέρνηση ανέλαβε το εθνικιστικό κόμμα της Επανόρθωσης, όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης άρχισαν να μιλούν για τη δημιουργία του Νέου Ανθρώπου, για την αυγή της Νέας Εποχής και για το σχέδιο της μεγάλης ανοικοδόμησης».
Το παραπάνω απόσπασμα φέρνει στο νου πτυχές μιας πρόσφατης ελληνικής πραγματικότητας δοσμένης όμως υπό άλλο πρίσμα, της εναλλακτικής, που ευτυχήσαμε να μη δοκιμάσουμε. Σε ένα δεύτερο επίπεδο εξάπτει τη φαντασία του αναγνώστη αναφορικά με τους χώρους δράσης του μυθιστορήματος, που εν τέλει είναι η Άγρα. Μια πόλη γυρισμάτων ενός ακραίου σε βιαιότητα και θεαματικότητα, παιχνιδιού ή ο τόπος της ανθρώπινης φρίκης;
Όσον αφορά τα πρόσωπα του μυθιστορήματος πρωταγωνιστής είναι ο ερευνητής της Υπηρεσίας Εξιχνίασης Σκοτεινών Υποθέσεων, Κρίστοφερ Μάρλοου που λαμβάνει ένα εισιτήριο με προορισμό της Άγρα, την πόλη όπου γυρίζεται το Μεγάλο Παιχνίδι, με ασύλληπτα νούμερα θεαματικότητας που μοιράζει υπέρογκα ποσά στους παίχτες του. Ο αποστολέας είναι άγνωστος, όπως και η διαδρομή για τον ψυχολογικά καθημαγμένο σαρανταπεντάρη Μάρλοου που βιώνει την απώλεια της συζύγου του, Άννας. Μέσα από αινιγματικές περιπέτειες, όπου παρεμβάλλονται και οι υπόλοιποι ήρωες του βιβλίου –πλην ελαχίστων που κάνουν την εμφάνισή τους στην Άγρα, η διαδρομή με την αμαξοστοιχία Τούρμς Άιτας, που ανήκει στην Διεθνή Σιδηροδρομική Εταιρεία, όπου προϊστάμενος είναι ένα πρόσωπο ταγμένο στην υπηρεσία του εθνικιστικού κόμματος, ο Ανρι Ζερμάν, φτάνει στο τέλος της την επόμενη μέρα. η Άγρα είναι ο τόπος όπου τα πρόσωπα του βιβλίου θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει διαφυγή. Κανείς δεν έχει δραπετεύσει από κει!
Ένα μυθιστόρημα έντασης ξεκινά. Στυγερές δολοφονίες, σκηνές splatter, ανατροπές και η αγωνία στο κατακόρυφο καθώς οι σελίδες διατρέχουν τις μέρες διαμονής των ηρώων στη Άγρα…
« Το σενάριο του συγκεκριμένου επεισοδίου είχε να κάνει με την εισβολή μιας ομάδας ανθρώπων προσβεβλημένων από κάποιον άγνωστο ιό σε μια πόλη από τις τελευταίες αμόλυντες που είχαν απομείνει στη Γη. Οι Υπερασπιστές με απαράμιλλο θάρρος και αυτοθυσία, προσπαθούσαν να προστατέψουν τα γυναικόπαιδα και να απωθήσουν τους Παρείσακτους. Η πλοκή ήταν σχετικά υποτυπώδης, η δράση διακόπτονταν συχνά από τις παρεμβολές των δύο παρουσιαστών, ενώ το αίμα έρρε άφθονο. Η βία ήταν σοκαριστική… και όταν έπεφταν οι τίτλοι τέλους, οι νεκροί σηκώνονταν και πήγαιναν στο σημείο όπου τους περίμεναν οι παρουσιαστές με σαμπάνιες».
Ο συγγραφέας εμφανίζει από τη μία, έντεχνα, μια κουστωδία ανθρώπων υποτελών στις ορέξεις του συστήματος, έτοιμων για την πιο ακραία πράξη έναντι μιας μικρής ανταμοιβής κι από την άλλη παρουσιάζει ανθρώπους με υψηλό το χρέος του καθήκοντος απέναντι στις αξίες του ανθρωπισμού. Ένα παράθυρο στο σήμερα. Ένα θεωρητικό πλησίασμα κοινωνιολογικής υφής.
Ο παντογνώστης αφηγητής μέσα από μια ευθύγραμμη διήγηση, με ελάχιστες αναλήψεις “εξυφαίνει” εντέχνως τα γεγονότα δημιουργώντας την έκπληξη στον αναγνώστη με τις αδιόρατες κινήσεις των ηρώων. Στο Παιχνίδι της Άγρας τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, όλα εμπίπτουν στη δοκιμασία του χρόνου που εύλογα αναιρεί όσα θεωρήσαμε ως δεδομένα.
«Όσοι δεν είχαν επιλεγεί για τον αγώνα έβλεπαν τώρα σε κοντινά πλάνα τον αποτρόπαιο θάνατο των παιχτών καθώς τους κατασπάραζαν τα σκυλιά. Οι εικονολήπτες που είχαν μείνει πίσω για να καλύπτουν τα γεγονότα στον τομέα απαθανάτιζαν τα συνωμοτικά βλέμματά τους».
Η στρωτή γραφή του Εσπίριτου, πέρα από κάποιες λογοτεχνικές αρρυθμίες, μαζί με το εναλλακτικό χώρο δράσης του μυθιστορήματος, αποτελούν μια εγγυημένη αναγνωστική επιλογή που σε ωθεί με εμβρίθεια να προβληματιστείς για το εγγύς μέλλον. Κυρίως όμως μέσα από την ένταση και την περιπέτεια που διατρέχουν τις σελίδες δημιουργούν ένα καθηλωτικό βιβλίο γεμάτο συγκινήσεις.
*η φράση ανήκει στον Αμερικανό συγγραφέα Ισαάκ Ασίμωφ
0