Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί το βιβλίο της Άννας Δαμιανίδη, «Δύο καλοκαίρια και μισό φθινόπωρο».

 

 

Τέσσερα κορίτσια τελειώνουν το σχολείο τη δεκαετία του ’70. Οι αγωνίες, οι έρωτες, οι απογοητεύσεις, τα όνειρα.

 

Το Βιβλίο

Τίτλος: “Δύο καλοκαίρια και μισό φθινόπωρο”
Συγγραφέας: Άννα Δαμιανίδη
Θεματική κατηγορία: Πεζογραφία
ISBN: 978-618-03-3826-3
Σελίδες: 484
Τιμή: 18,80€

 

Ιστορίες απλές, οικείες και τρυφερές, που σε όλους κάτι έχουν να θυμίσουν από τα σχολικά τους χρόνια. Ιστορίες όπου δεν συμβαίνει τίποτα το τρομερό, πέρα από το πιο τρομερό, αυτό που συμβαίνει την 21η Απριλίου 1967 και καταπατά την καθημερινότητα όλων, ενηλίκων και ανηλίκων.

 

Αθήνα, αρχές της δεκαετίας του 1970. Τελειώνοντας το σχολείο, τέσσερις φίλες καλούνται να αποφασίσουν για τη ζωή τους σε μια εποχή που στην Ελλάδα η Χούντα ελέγχει κάθε δομή εξουσίας, αλλά και την καθημερινότητα των πολιτών, ενώ από τη Δύση φτάνουν μηνύματα μιας δεκαετίας ανατρεπτικής, όπου οι νέοι διεκδικούν «φαντασία στην εξουσία». Τέσσερις φίλες ολότελα διαφορετικές μεταξύ τους: η καλή μαθήτρια, που όμως κατά βάθος θα ήθελε να είναι κάτι άλλο, η κακή μαθήτρια, που θα μπορούσε να είναι και καλύτερη. Αλλά και η πιο σοβαρή, που θα μπορούσε τελικά να κάνει τη μεγαλύτερη γκάφα, και η φοβισμένη, που θα αποτολμήσει το μεγάλο βήμα. Όλες έχουν μπροστά τους τον μεγάλο στόχο, την επιτυχία στις εξετάσεις του φθινοπώρου. Το μυαλό τους όμως βρίσκεται αλλού, στα βάσανα του έρωτα και στο πώς θα προστατεύσουν τις ζωές τους από το οικογενειακό και κοινωνικό τους περιβάλλον, αλλά και από το καθεστώς.

Ιστορίες απλές, οικείες και τρυφερές, που σε όλους κάτι έχουν να θυμίσουν από τα σχολικά τους χρόνια. Ιστορίες όπου δεν συμβαίνει τίποτα το τρομερό, πέρα από το πιο τρομερό, αυτό που συμβαίνει την 21η Απριλίου 1967 και καταπατά την καθημερινότητα όλων, ενηλίκων και ανηλίκων. Και όλα αυτά τα γεγονότα, τα μικρά και τα μεγάλα, καθόρισαν εκείνη την περίφημη γενιά του Πολυτεχνείου –πριν από το Πολυτεχνείο– και ίσως καθορίζουν ακόμη, υποδόρια και σιωπηλά, και τις νεότερες.

 

Τη θυμάμαι σαν να ήταν χτες εκείνη την 21η Απριλίου του 1967. Ήταν ωραία μέρα, ηλιόλουστη, ήμασταν όλο χαρά ετοιμάζοντας για την επομένη σαρπράιζ πάρτι. Έπεφτε Παρασκευή και το Σάββατο ήταν η τελευταία μέρα του σχολείου πριν τις διακοπές του Πάσχα – είχαμε τότε σχολείο και τα Σάββατα. Θα γινόταν γιορτή στο σχολείο, γιορτή και στο σπίτι, να κάνουμε έκπληξη στη μαμά για τα γενέθλιά της. Οι δυο αδερφές της έμεναν μαζί μας τότε και μας έδωσαν την ιδέα, ελπίζοντας να μαζευτεί κόσμος να κάνουν γνωριμίες – αυτό τις ένοιαζε κατά βάθος. Εμείς όμως είχαμε ενθουσιαστεί, ετοιμάζαμε φορέματα από γκοφρέ χαρτί σε σχήμα λουλουδιού που θα τα φορούσαμε στο σχολείο, στο ταμπλό βιβάν της πασχαλινής γιορτής, κολλημένα σε κάτι χρωματιστές μάγιες που φορούσαμε από κάτω, εγώ πορτοκαλί και η Μαρία γαλάζιο […]. Τέτοιες αγωνίες είχα η δύστυχη την εβδομάδα πριν γίνει το πραξικόπημα. Εγώ σχεδίαζα χάρτινα λουλούδια και οι συνταγματαρχαίοι σχεδίαζαν μαζικές συλλήψεις.
Απόσπασμα από το βιβλίο

 

Ξεφυλλίστε κάποιες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ

 

Η Συγγραφέας

Η Άννα Δαμιανίδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά και Γαλλική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη, Δημοσιογραφία στο Παρίσι και διάφορα άλλα πράγματα στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως δημοσιογράφος από το 1975. Έκανε ρεπορτάζ κι έγραψε πολλά χρονογραφήματα στην Αυγή, στα Νέα, στην Ελληνική Ραδιοφωνία. Μετέφρασε κάποια βιβλία κι έγραψε και μερικά δικά της, εκ των οποίων δύο παιδικά, γραμμένα την εποχή που μεγάλωνε τα παιδιά της.

 

 

0