Από τις εκδόσεις Gutenberg κυκλοφορεί το βιβλίο  Φρειδερίκος Νίτσε “Διόνυσος Κατά Εσταυρωμένου” σε μετάφραση Βαγγέλη Δουβαλέρη και φιλολογική επιμέλεια του Ήρκου Ρ. Αποστολίδη.

 

 

Το Βιβλίο 

Φρειδερίκος Νίτσε

“Διόνυσος Κατά Εσταυρωμένου”

Προλογικά-Μετάφραση-Σχόλια: Βαγγέλης Δουβαλέρης

Φιλολογική Επιμέλεια-Σχόλια: Ήρκος Ρ. Αποστολίδης

Σελ. 284

Τιμή καταλόγου:  €17,00

ISBN: 978-960-01-2108-7

1η έκδοση, Απρίλιος 2020

17 x 24

 

Στην έκδοση αυτή παρουσιάζεται πλήρως σχολιασμένη η πρώιμη φιλοσοφία του Φρειδερίκου Νίτσε, μες από δοκίμια και ανέκδοτα σημειωματάριά του, όπου εξετάζει, υπό πολλαπλές οπτικές, το φαινόμενο της αρχαιοελληνικής Τραγωδίας. Κεντρικό θέμα: ο άνθρωπος απέναντι στο Άδηλο της Ύπαρξης – ή την αυθαιρεσία των θεών!

Παρακολουθούμε τη γένεση των πρώτων σπινθήρων της σκέψης του, απ’τα μαθητικά του χρόνια και την επεξεργασία τους ως το τέλος της ζωής του. Η γοητεία του πειραματισμού συνδυάζεται με ποιητικές εκλάμψεις (άκρως ζαρατουστρικές) και πηγαίο, αυτοσχέδιο στοχασμό.

 

“Ονομάζω τον εαυτό μου τον τελευταίο φιλόσοφο, γιατί είμαι ο τελευταίος άνθρωπος. Κανείς άλλος δε μου μιλά – μόνο εγώ. Κ’ η φωνή μου αντηχεί σα φωνή ετοιμοθάνατου. εσύ, αγαπημένη φωνή, εσύ φέρνεις τις τελευταίες ριπές καθετί ανθρώπινου – άσε με, λοιπόν, μία ακόμα στιγμή σε σένα να μιλήσω, τάχα ότι με σε φεύγω μακριά απ’ τη μοναξιά, στους ανθρώπους πηγαίνοντας και πάλι, στην αγάπη πηγαίνοντας και πάλι, γιατί η καρδιά μου δε θέλει να πιστέψει ότι η αγάπη πέθανε· και μ’ αναγκάζει να μιλάω σε μένα, σα νάμασταν δυο..

 

Περιεχόμενα

Σημείωμα του μεταφραστή για τη β’ έκδοση || Σημείωμα του επιμελητή για τη β’ έκδοση || Σημείωμα του μεταφραστή για την α’ έκδοση || Βιβλιογραφία || Συντομογραφίες || Τα πρώτα δοκίμια (1870) || Τα σημειωματάρια (1864-75) || Παράρτημα Α’ || Παράρτημα Β’ || Ευρετήρια

 

 

Ο εκδότης Κ. Δαρδανός σημειώνει:

«Τέχνη, και τίποτα πέρ᾽ απ᾽ την Τέχνη!», γράφει ο Νίτσε, «το μεγάλο κίνητρο για ζωή, η μεγάλη πλανεύτρα της ζωής, το μεγάλο τονωτικό της ζωής. Τέχνη, η μόνη υπέρτατη αντι-δύναμη προς κάθε βούληση για απάρνηση της ζωής, Τέχνη η κατεξοχήν αντιχριστιανική, αντιβουδιστική, αντιμηδενιστική δύναμη». Μιλώντας για κάθε μορφή τέχνης και το φαινόμενο των αυτονόμων τεχνών σαν «θλιβερή κακοήθεια της εποχής μας», μας μεταφέρει στην αρχαία Αθήνα και δείχνει πως «οι Έλληνες μας φανέρωσαν όλες τις ανώτερες ενορμήσεις τους υψώνοντας σε ιδεώδες το όργιο».

Το βιβλίο περιλαμβάνει τρία δοκίμια, «Το αρχαίο μουσικό Δράμα», «Σωκράτης και Τραγωδία» και «Η Διονυσιακή κοσμοθέαση», γραμμένα την εποχή που ο νεαρός Νίτσε ήταν ακόμα φοιτητής. Συνοδεύονται από το «μηχανοστάσιο», όπως το χαρακτηρίζει ο Β. Δουβαλέρης του Νίτσε: σημειώσεις που ο φιλόσοφος κρατούσε την ίδια εποχή.

Μέσα από τα κείμενα αυτά διαφαίνεται, όπως τονίζει ο επιμελητής της έκδοσης Ήρκος Αποστολίδης, «η ορμή ενός πνεύματος που δε θέλει να μπει σε καλούπια και τα βάζει μ᾽ όλες τις τρέχουσες του καιρού του αξίες και παραδοχές».

 

 

 

0