Τη σειρά δοκιμίων Altera Pars συνεχίζει ένα κείμενο του Γιάννη Σγουρούδη για το βιβλίο του “Η ολοκλήρωση της έλλειψης” που κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 2020 από τις εκδόσεις Κουκούτσι.
Κείμενο: Γιάννης Σγουρούδης
Το ποίημα σε βρίσκει
και σε λυτρώνει στην μακρινή του όραση.
Ένα απόσπασμα το οποίο είναι ο καθοδηγητής του νήματος, σε μια ποιητική σύνθεση βιωματική στο μεγαλύτερο της σώμα, όπως άλλωστε βιωματικό είναι με τον τρόπο του καθετί που φτάνει στο χαρτί. Και αυτό όχι γιατί τα βιώματα του καθενός από εμάς έχουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους άλλους, συνεπώς θα πρέπει καταναγκαστικά να γράφονται και να διαβάζονται από αυτούς, αλλά γιατί με τα κατάλληλα φίλτρα, μπορούν να τραπούν σε εν δυνάμει, κατάλληλα φάρμακα. Συχνά τα ποιήματα που με λύτρωναν δεν ήταν τα δικά μου κι είναι δύσκολο τώρα να στέκομαι εδώ, απέναντι από τα δικά μου ποιήματα και να τους λέω πως λειτούργησαν. Είναι κατά κάποιο τρόπο τα εφόλκια στη διαδρομή και ήρθε πλέον η ώρα να πλεύσουν στα νερά που επιθυμούν. Δεν είναι τίποτα αληθινά δικό μας άλλωστε.
Τίτλος της συλλογής, “Η ολοκλήρωση της έλλειψης”.
Πρόκειται για μια φράση που θα μπορούσε να χωριστεί και να αναλυθεί, σε δύο ενότητες, όπως δύο είναι και οι ενότητες που συνθέτουν την δομή του βιβλίου. Στην πρώτη ενότητα τα κείμενα είναι απαλλαγμένα από το βάρος του τίτλου τους και παραμένουν ελεύθερα, οπότε ο τίτλος τους θα μπορούσε να είναι αυτός που νιώθει ο καθένας όταν τα διαβάζει. Από εκεί κι έπειτα, τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από την δημιουργία τους βλέπουν νοσταλγικά τον χρόνο που φεύγει, την ομορφιά μιας αγάπης ανύπαρκτης, πονούν για την επικοινωνία που γλιστρά και μας εγκαταλείπει, για τις εικόνες που προσπερνάμε αδιάφορα γιατί πάντα υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να προλάβουμε. Η φύση μας, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο ουρανός μας, τα τόσο συνεπή ηλιοβασιλέματα που θα συνεχίσουν να υπάρχουν, ακόμα κι αν δεν υπάρχει κάποιος από εμάς για να τα θαυμάσει. Αν και η φύση δεν χρειάζεται να γραφτεί, είναι από μόνη της ποίημα!
Τι γεύτηκε το χειλάκι μου και στάζει το ρείκι της κυψέλης;
Ροκανίζω μέρες το χορτάρι
και δεν βρήκα ακόμη τουλίπα να σου μοιάζει.
Η δεύτερη ενότητα, που ακολουθεί την αντίστροφη πορεία, είναι η όραση, το βλέμμα, τα μάτια και ό,τι αυτά μπορούν να αποτυπώσουν, στο χρόνο που θα πρέπει να δράσουν και να εκμυστηρευτούν. Τα περισσότερα από αυτά κυοφορήθηκαν πρώτα στην ορατότητα και ύστερα στο χαρτί. Εκμυστηρεύονται τον έρωτα για τους ανθρώπους, τις σκέψεις της πόλης που κοιμάται στα χέρια μας, τις ανησυχίες που μένουν αγκάθια στα βήματα. Εκφράζει από την δική μου σκοπιά, μια διαρκή αγωνία για μέρες καλύτερες, με έναν τρόπο ανυπόμονο και ερωτικό. Και ίσως μιλά και για έναν άλυτο γρίφο: την αγκαλιά της μάνας που δεν ακολουθεί την συνήθη πορεία του σώματος της που γερνά, δεν σκεβρώνει, δεν βγάζει ρυτίδες, δεν αρρωσταίνει, παρά πλαταίνει σε έκταση για να σε χωρέσει μέσα της ακόμα πιο πολύ. Και επειδή διανύουμε την δυστοπική εποχή που οι αγκαλιές σε καθιστούν ύποπτο τέλεσης αδικημάτων και μπορούν να σε οδηγήσουν σε ανθρωποκτονία εξ’ αμελείας, τώρα είναι που έχουμε ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη την ομορφιά της αορατότητας τους. Θα κλείσω με ένα ποίημα από το βιβλίο, ευχαριστώντας για το μοίρασμα των σκέψεων!
Ακούω την σύμπραξη των χρόνων
ένα μεγάλο ρολόι
που καταπίνει τις σκέψεις, την μοναδική λάμψη…
Εισχώρησε την ώρα εκείνη – ήταν ο άγγελος
που με βήμα αργό τον δρόμο προς το δωμάτιο περπάτησε
ήταν η παιδική φωνή, η εφηβεία της μέθης
φτιαγμένη από κρύσταλλο…
( Υπάρχει η συμμετρία για να γλυτώσουμε η συμμετρία των αριθμών) Λοιπόν,
50 βήματα πριν τα όνειρα αυτή θρηνεί
κρατάει σφυρί χτυπάει
μια φορά την αγάπη και μια τον θάνατο
μπερδεύει την προσευχή του
τινάζει τις κόκκινες κηλίδες…
η καμπάνα πενθεί
ποτίζει το χώμα
μαράθηκε το σώμα
μαζεύει την γύρη από τα νεκρά λουλούδια
για να φτιάξει άνοιξη μες στον χειμώνα
Ο Γιάννης Σγουρούδης γεννήθηκε τον Μάιο του 1990. Σπούδασε σε σχολή μαγειρικής, στο ΙΕΚ Le monde κι είναι ιδρυτής του site ενασυνενα www.enasynena.gr
Έχει γράψει τα βιβλία: “deja vu”, εκδόσεις andys publisher (2014), “Η σκάλα δίπλα στη θάλασσα”, εκδόσεις Θράκα (2015), ενώ η τελευταία του ποιητική συλλογή με τίτλο “Η ολοκλήρωση της έλλειψης” κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κουκούτσι.
Επιμέλεια: Γρηγόρης Δανιήλ
0