Τη σειρά Altera Pars συνεχίζει  ένα κείμενο του Μιχάλη Μπουναρτζίδη για το βιβλίο του “Τι να σημαίνουν οι σημύδες” που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2019 από τις εκδόσεις Ωκεανός.

 

 

Κείμενο: Μιχάλης Μπουναρτζίδης

 

Αν ο αναγνώστης έχει διαβάσει τα δύο προηγούμενα βιβλία μου, ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ και Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΟΛΙΟΥ, θα ξέρει σίγουρα το ύφος το συγγραφικό, το στυλ των περιγραφών ή του στησίματος των χαρακτήρων, αυτό δεν αλλάζει, μόνο βελτιώνεται και ωριμάζει με τον καιρό, έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω.

Θα ξέρει επίσης πως θα βιώσει μια κινηματογραφική γραφή, αυτό το έχουν επισημάνει πολλοί. Επίσης αρκετοί, υποψιασμένοι από την αγάπη μου για την ιστορία, θα περιμένουν αυτό που πολύ εύστοχα επεσήμανε η Καθηγήτρια κ. Σία Αναγνωστοπούλου, όταν παρουσίασε την «Προσευχή» στην Αθήνα, τον Δεκέμβρη του 2013. Είχε πει, πρόκειται για μια «ιστορία από τα κάτω», η οποία έχει μυθιστορηματική διάσταση, όπως μυθιστορηματική διάσταση έχουν πάντα οι ζωές των ανθρώπων, όταν η  Μεγάλη Ιστορία, στις στιγμές του Μεγάλου Ιστορικού Χρόνου, διαπλέκεται με τις ιστορίες των «μικρών ανθρώπων».

 

Ο αναγνώστης που θα πιάσει για πρώτη φορά βιβλίο μου, και συγκεκριμένα το ΤΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΗΜΥΔΕΣ, να περιμένει αυτό πάνω κάτω, δηλαδή να ζήσει ιστορίες μικρών ανθρώπων που μπλέκουν στην Μεγάλη Ιστορία, αυτήν που έχει καταγραφεί.

Η Μεγάλη Ιστορία πέφτει σαν κεραυνός στις ζωές των ανθρώπων. Αυτήν την συγκλονιστική διαπλοκή της μεγάλης με τις μικρές ιστορίες, την διαπλοκή του μεγάλου ιστορικού χρόνου με τους μικρούς χρόνους των καθημερινών ανθρώπων, θα βιώσουν όσοι πάρουν την απόφαση να περιπλανηθούν στις σελίδες  του.

Ίσως εδώ είναι σκόπιμο να γίνει αναφορά στο οπισθόφυλλο για να γίνει περισσότερο κατανοητός ο μύθος.

«Τη ρώτησε μόνο για τις σημύδες που είδε στο όνειρό του, τι να σήμαιναν, ίσως να γίνει πάρκο να σβήσουν οι μνήμες, να περιδιαβαίνουν οι άνθρωποι, να χαίρονται τη φύση που κάρπισε πάνω στα ανθρώπινα απομεινάρια σαν συνήγορος της λήθης, ποιος ξέρει. (Το δένδρο η σημύδα, στα Γερμανικά είναι μπίρκεν, όλοι ξέρουμε το Άουσβιτς Μπιρκενάου).

Είχε περάσει κιόλας μια εβδομάδα από τότε που έφυγε με το τρένο ο αδελφός Ευγένιος, και οι ρυθμοί στο μοναστήρι επανήλθαν στο κανονικό. Αυτή τη σκέψη έκανε η Νάντια και γέλασε μέσα της όταν συνειδητοποίησε το «κανονικό». Το κανονικό είχε φθάσει να είναι μια ντουζίνα μοναχοί και «μοναχοί» που συμβίωναν αναγκαστικά με έναν Ρώσο, μια Ρωσίδα, έναν Πολωνό, όλοι τους λιποτάκτες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έναν άλλο Ρώσο κι έναν Ελληνογάλλο δραπέτες από στρατόπεδα, και μια Γερμανορωσίδα χήρα που ακολουθούσε τον ένα δραπέτη. Όλο αυτό ήταν το «κανονικό» που το αναστάτωσε για λίγο η παρουσία ενός φυγάδα Ναζί. Μετά θυμήθηκε αυτό που είχε πει με περίσσεια διπλωματική γλώσσα ο Αβάς Αλόις, ισορροπία κατανόησης, όταν ο Αντρέγιεφ τη βάφτισε ισορροπία του τρόμου. Δεν είχε κατασταλάξει τι από τα δύο ήταν, ίσως πότε το ένα και πότε το άλλο.

Θυμήθηκε κι άλλους απ’ αυτόν τον θίασο του δρόμου, που δεν κατάφεραν να ερμηνεύσουν αυτό το έργο χωρίς σενάριο, και χάθηκαν ένας, ένας απ’ τη σκηνή, απ’ τη σκηνή που αργότερα θα περνούσαν ο Κροάτης Επίσκοπος, έπειτα οι Έλληνες φασίστες, ο Ναζί λαθρέμπορος, κι ο Κυριάκος (που ήταν υπαρκτό πρόσωπο). Αυτό το οδοιπορικό που ξεκίνησε τέλος Γενάρη του 1945 τρεις μέρες ποδαρόδρομο από το Άουσβιτς, θα τέλειωνε παραμονή Χριστουγέννων στη Σαλονίκη, μόνο που η ίδια δεν μπορούσε να το ξέρει”.

 

Γεννήθηκα το 1947 στην Ξάνθη, όπου και τέλειωσα το σχολείο. Σπούδασα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στη Γεωπονοδασολογική Σχολή. Έχω τίτλο Μεταπτυχιακών Σπουδών από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, και έχω γράψει πολλές εργασίες, πάντα στις Θετικές Επιστήμες και στα Οικονομικά, μια και εργάστηκα στην ΑΤΕ απ’ όπου και πήρα σύνταξη το 2007. Η λογοτεχνία και το διάβασμα όμως, ήταν πάντα η προτεραιότητα και η ανάγκη μου, το γράψιμο ήρθε σχετικά αργά, αφού χωνεύθηκαν κάποιες χιλιάδες βιβλία. Το πρώτο μου βιβλίο, η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ, εκδόθηκε το 2010 από την ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ, Α.Β.Ε.Ε. Το δεύτερο βιβλίο μου, Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΒΙΟΛΙΟΥ, εκδόθηκε το 2015 από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.

 

Επιμέλεια: Γρηγόρης Δανιήλ

 

0