Το The Book.Gr προτείνει για αυτό το Σαββατοκύριακο το βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου “Σαν τα τρελά πουλιά” από τις εκδόσεις της Εστίας. Το βιβλίο που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του άντρα της Ιορδάνη Ιορδανίδη κυκλοφόρησε το 1978.

 

“Η πόρτα της κάμαρας μονάχη σιγά – σιγά ανοίγει και μπαίνει αθόρυβα, σαν πούπουλο, η Λωξάντρα. Στο χέρι της βαστά έναν κεσέ ασουρέ, από κείνα που έφκιασε χτες η Αγαθώ όταν έβρασε το κόλλυβό της. Ασουρές πολίτικος, γλυκούτσικος, καλοποιημένος. Χυλωμένος με λεμπλετζί τοζού και βρασμένος με δυο λογιώ σταφίδες, ξανθές και μαύρες. Μέσα είχε λίγα σπυράκια στάρι. Είχε κουφετάκια, φυλαγμένα από την παλιά εποχή, ασημένια με μέντα μέσα, ροζ με γλυκάνισο, πράσινα με κόλιαντρο, άσπρα μακρουλά με τσόφλι λεμονιού και νεραντζιού, άσπρα μεγαλύτερα με καβουρντισμένο μύγδαλο, και ήτανε γαρνιρισμένο με κοπανισμένο καρύδι.

-Γεια στα χέρια σου, Αγαθώ, λέει η Λωξάντρα ευχαριστημένη. Ωραίο το κόλλυβό μου. Γεια στα χέρια σου.

….

-Μπα σε καλό μας! είπε η Κλειώ. Τι πάθαμε, καλέ, κοιμηθήκαμε; “

 

Το τρίτο βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου “Σαν τα τρελά πουλιά” συνεχίζει τη “Λωξάντρα” και τις “Διακοπές στον Καύκασο”. Η 23χρονη Άννα, η εγγονή της Λωξάντρας επιστρέφει στην Κωνσταντινούπολη, με τη βοήθεια του ελληνικού προξενείου, όπου ζει με τη μητέρα της Κλειώ, κοντά τους και η Αγαθώ. Μετά από πολύ προσπάθεια η Άννα καταφέρνει να βρει δουλειά αλλά γρήγορα μετατίθεται στην Αλεξάνδρεια με παχυλό μισθό, όπου μέσα από επεισοδιακές καταστάσεις θα γνωρίσει από κοντά τη συντηρητική νοοτροπία των Αλεξανδρινών αστών. Όλα θα πάρουν νέα τροπή μετά τη γνωριμία της  με τον εκπαιδευτικό και αριστερών ιδεών διανοούμενο Γιάννη Χρηστίδη, ο οποίος θα την εντάξει στον Όμιλο Κοινωνικών Μελετών. Γρήγορα θα εμπλακεί στο νεοσύστατο Κομμουνιστικό Κόμμα της Αιγύπτου, αλλά και στα δίχτυα του έρωτα. Ακολουθεί στην Ελλάδα το Δάσκαλο παντρεύονται και ξεκινά εκ νέου μια δύσκολη ζωή που τη δυσχεραίνουν οι συχνές προστριβές γαμπρού-πεθεράς. Το βιβλίο εξελίσσεται παράλληλα με τις ιστορικές συγκυρίες που σπαράζουν τις ζωές των ανθρώπων φτάνοντας ως την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου.

 

“Και να τώρα πάλι τα ίδια. Πάλι πόλεμος. Σήμερα βομβαρδίζουν τον Ισθμό, αύριο θα βομβαρδίσουν το Ελληνικό. Πάει το σπίτι. Και τα παιδιά; Τα παιδιά το δρόμο του μαρτυρίου, τον ίδιο δρόμο που είχανε πάρει οι μάνες τους, επειδή τίποτα δεν άλλαξε”.

 

Ένα βιβλίο που ψαύει μια πτυχή της ελληνικής ιστορίας. Ένα οδοιπορικό σε μνήμες που σώθηκαν χάρη στη λογοτεχνική αποτύπωση μιας μεγάλης συγγραφέως. Λαγαρές εικόνες ξεπροβάλλουν μέσα από μια ιδιότυπη γραφή που δεν υπακούει σε ένα συστηματικό τρόπο αφήγησης. Ίσως επειδή η Μαρία Ιορδανίδου τις ιδιάζουσες αφηγήσεις της  τις πότισε με τη στιβαρή ματιά της ζωής.

 

 

Σαν τα τρελά πουλιά τον κάνανε τον κόσμο οι καταραμένοι. Σαν τα τρελά πουλιά.

Το βιβλίο “Σαν τα τρελά πουλιά” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις της Εστίας

 

 

Λίγα λόγια για την συγγραφέα…

Η Μαρία Ιορδανίδου ανήκει στους Έλληνες πεζογράφους της μεσοπολεμικής περιόδου, ειδικότερα στους λογοτέχνες εκείνους που αγαπήθηκαν από το αναγνωστικό κοινό και αγνοήθηκαν από την κριτική. Βασικά χαρακτηριστικά του έργου της είναι το αυτοβιογραφικό στοιχείο που κυριαρχεί ολοένα και εντονότερα κατά τη διάρκεια της λογοτεχνικής διαδρομής της, η αμέλειά της για μια συστηματική κατανομή του αφηγηματικού υλικού της και η αμεσότητα, ακρίβεια και φυσικότητα του λόγου της. Τιμήθηκε για το έργο της με το Χρυσό Σταυρό και το Οφφίκιο της Αρχόντισσας του Οικουμενικού Θρόνου από το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης (1978)

 

 

3