Το The Book.Gr προτείνει για αυτό το Σαββατοκύριακο το βιβλίο της Ρένας Δούρου “Πέντε ομιλίες για το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων” που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη την άνοιξη του 2019.

 

«Την Παιδεία που οφείλει να λειτουργεί ως αποτελεσματικό ανάχωμα των δυνάμεων του σκότους και της λήθης. Από την παιδεία που οφείλει να διαμορφώνει πολίτες».

 

Οι εκδόσεις Λιβάνη τύπωσαν το 2019 πέντε ομιλίες της Ρένας Δούρου τις οποίες πραγματοποίησε σε επετειακές εκδηλώσεις για το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων από το 2015 έως και το 2019.

 

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Αυτή η μικρή συλλογή των χαιρετισμών στις εκδηλώσεις των τελευταίων πέντε ετών υπηρετεί δύο στόχους: αφενός την ευαισθητοποίηση και αφετέρου την ενεργοποίηση των πολιτών, και ειδικά των νέων, για να περάσουμε από τις επετειακές εκδηλώσεις στην κατάκτηση της Μνήμης μέσα από τη Γνώση της Ιστορίας. Γιατί «από την Ιστορία δεν μπορούμε να αποδράσουμε», όπως θύμιζε, απευθυνόμενος, την 1η Δεκεμβρίου του 1862, στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, ο Αμερικανός Πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν.

 

Ούτε απόδραση ούτε αδιαφορία λοιπόν, ειδικά σήμερα, περίοδο κατά την οποία στην Ευρώπη, την ήπειρο που σημαδεύτηκε από τον ναζισμό και τη λογική της βιομηχανοποιημένης, συστηματικής και μαζικής εξόντωσης του εβραϊκού πληθυσμού της, βιώνουμε δύο γεγονότα.

 

Κατ’ αρχάς την απώλεια των μαρτύρων, με τη διπλή έννοια του όρου, δηλαδή εκείνων που μαρτύρησαν και εκείνων που επέζησαν και μεταφέρουν στις νεότερες γενιές τη φρίκη που έζησαν στα στρατόπεδα των ναζί. Και παράλληλα ζούμε το γεγονός οι φωνές του αναθεωρητισμού και του αντισημιτισμού να επιχειρούν προκλητικά να σχετικοποιήσουν το Απόλυτο Κακό που υπήρξε το Ολοκαύτωμα, απαξιώνοντας, αποκρύπτοντας, παραχαράσσοντας την πραγματικότητα του παρελθόντος, με πολύτιμους συμμάχους την αδιαφορία και την άγνοια. Πρόκειται για φωνές που όχι μόνο υψώνονται ισχυρές, αλλά –φευ– βρίσκουν ώτα ακουόντων, όπως διαπιστώνουμε από τις επαναλαμβανόμενες πράξεις βεβήλωσης μνημείων του Ολοκαυτώματος.

 

Αφετηρίες ανάληψης ευθυνών και πρωτοβουλιών: γιατί σήμερα, όπως και τότε, όταν η δημοκρατία και το κράτος Δικαίου απειλούνται ξανά από τους επιγόνους του χθες, δεν χωρούν «ίσες αποστάσεις»  και «ουδετερότητα». Έχουμε υποχρέωση, απέναντι στα θύματα και τις οικογένειές τους αλλά και απέναντι στις γενιές να πάρουμε θέση. Να «μεροληπτήσουμε» υπέρ της Αλήθειας, να παλέψουμε για να μεταλαμπαδεύσουμε τη Γνώση: γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν χαρίζεται.

«Εμείς έχουμε χρέος να δώσουμε έναν διμέτωπο αγώνα: Κατά του αναθεωρητισμού και κατά του αντισημιτισμού. Τις πιο επικίνδυνες και ύπουλες απειλές που σαπίζουν τα θεμέλια της κοινωνίας και αναπτύσσονται εκεί όπου υπάρχει άγνοια και αδιαφορία»

*Στο εξώφυλλο απεικονίζονται γυναίκες αιχμάλωτοι να τραβούν ανατρεπόμενους κάδους γεμάτους με πέτρες στο λατομείο του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Στρατόπεδο Πλάζοβ, Πολωνία, 1944.

USHMM, courtesy of Leopold Page Photographic Collection

 

Καλή ανάγνωση!

 

0