Έρωτα, με το ξόμπλι μου, μηδένας μην ελπίζει/πολύ καιρό πασίχαρος μετά σου να γυρίζει,/γιατί δολώνεις τσι χαρές με δάκρυα και με κρίσεις,/κι εις τσι δροσιές τσ’ αρίφνητες σμίγεις φωτιές περίσσιες.Read More →

By:
On: