Τη σειρά δοκιμίων Altera Pars συνεχίζει ένα κείμενο της Χρύσας Σπυροπούλου για το αστυνομικό της μυθιστόρημα “Ταραγμένα νερά” που κυκλοφόρησε το 2018 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Κείμενο: Χρύσα Σπυροπούλου
Δύο χρόνια πέρασαν κιόλας από τον Απρίλιο του 2018, όταν κυκλοφόρησε το τελευταίο μου μυθιστόρημα, το οποίο προήλθε από μια νουβέλα με τον τίτλο “Ομίχλη στη λίμνη”, που είχε εκδοθεί το μακρινό 1994, από την Οδό Πανός. Τότε με είχε ρωτήσει ο Κώστας Τσιρόπουλος αν έχω κάποιο κείμενο στο συρτάρι μου και με παρακίνησε, όταν του το έδειξα, να το εκδώσω.
Χρόνια μετά, το καλοκαίρι του 2017, σκέφτηκα να δώσω συνέχεια στο ούτως ή άλλως μετέωρο τέλος της νουβέλας και να αναπτύξω τους χαρακτήρες και την πλοκή. Έβαλα στο τραπέζι όλα τα μέχρι τότε δεδομένα και τα ανακάτεψα εξαρχής. Κάποια πρόσωπα, που ήδη είχαν εμφανιστεί στη νουβέλα, επανήλθαν πιο ώριμα, προστέθηκαν, ωστόσο, πολλά άλλα ακόμα, και εμπλουτίστηκε η δράση. Είχα ξεκινήσει να στήνω το σκηνικό μου ξεκινώντας από τη λίμνη και τους αρχικούς πρωταγωνιστές, μαζί με το δίδυμο Ηλιού και Γεωργίου που είχαν «γεννηθεί» το 1993, όταν πρωτοέγραψα τη νουβέλα, καλοκαίρι σε διακοπές στον Πλατύ Γιαλό της Σίφνου. Τότε η ιστορία είχε έρθει από το πουθενά, κάποιες μακρινές εικόνες από τα τοπία της Κεντρικής Μακεδονίας, ειδικότερα αυτές με τη λίμνη Δοϊράνη, ασφυκτιούσαν στη μνήμη μου και ήθελαν να βρουν μια διέξοδο για να εμφανιστούν. Το ίδιο και με τη συνεχή διαμάχη ανάμεσα στα αντίθετα, στα δίπολα, καλός κακός, νοσηρός ορθολογιστής, βεβαιότητα αμφιβολία, σταθερότητα ρευστότητα και εναλλαγή. Στον αστυνόμο έδωσα χαρακτηριστικά από δύο φίλους που θαύμαζα, ενώ χρησιμοποίησα το όνομα του ενός και μετέτρεψα το Ηλίας σε Ηλιού. Δεν του το είπα ποτέ γιατί έκρινα ότι δεν είχε σημασία. Άλλωστε το όνομα απέκτησε την ιδιαίτερη χροιά του από το πρόσωπο που προέκυψε και ενσωματώθηκε στο σύνολο, απομακρυνόμενο από την πηγή της έμπνευσης. Τώρα πια βρισκόταν στη διάθεση του αναγνώστη και τις δικές του προσλαμβάνουσες. Η αρχική εικόνα δεν θα πρόσθετε τίποτε.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να δώσω μιαν απάντηση στο ερώτημα για ποιο λόγο δόθηκαν στην ιστορία η όψη ή τα χαρακτηριστικά μιας περιπέτειας που αναγκαστικά την εντάσσουν στο αστυνομικό είδος. Όταν ξεκίνησα να γράφω δεν είχα σκεφτεί ποιο είδος να επιλέξω και ποιον τρόπο ανάπτυξης να ακολουθήσω, για να δώσω αυτήν ή την άλλη μορφή, αυτά ή εκείνα τα στοιχεία που θα προσέδιδαν και την ταυτότητα του κειμένου. Όλα προέκυψαν ασυνείδητα, χωρίς προμελέτη. Είχα έτοιμα τα πρόσωπα και τον τόπο, ενώ όλα τα υπόλοιπα παρουσιάστηκαν εκ των υστέρων εύκολα. Το ένα γεγονός με οδηγούσε στο επόμενο, ο ένας χαρακτήρας είχε ανάγκη από την υποστήριξη ή και την υπονόμευση ενός άλλου.
Η υπόθεση ξεκινάει από το σημείο μηδέν, όταν μια νέα ταλαντούχα γυναίκα εξαφανίζεται στα σκοτεινά νερά της λίμνης Δοϊράνη. Από εκείνη τη στιγμή, ο Αλέκος Ηλιού με την βοηθό του, την Όλια Γεωργίου, αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν την υπόθεση και εισέρχονται σε οικογενειακά μυστικά, σε διαταραγμένες σχέσεις στο στενό περιβάλλον της εξαφανισμένης γυναίκας. Οι δύο ερευνητές παρατηρούν ότι όλα φαίνονται να κινούνται σε φυσιολογικούς ρυθμούς στην έπαυλη της οικογένειας, ο πολυτελής τρόπος ζωής αποπνέει δύναμη, αυτοπεποίθηση και δείχνει ότι όλα βρίσκονται ασφαλή εντός των ορίων. Είναι όμως έτσι τα πράγματα ή τα μυστικά, σημαντικά ή ακόμα και ασήμαντα, υποσκάπτουν τα θεμέλια της ισχυρής οικογένειας, και δεν αρκεί παρά μια αβλεψία για να καταρρεύσουν όλα; Γιατί το παρελθόν με τις πληγές του έχει αφήσει ανοικτούς λογαριασμούς, και όταν το θύμα αποφασίζει να λάβει τη θέση του θύτη, τότε όλα μεταβάλλονται και κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιος είναι το θύμα και ποιος είναι ο δράστης. Φαίνεται ότι μια αδικία του παρελθόντος κατάφερε να στοιχειώνει τις επόμενες γενιές και να ωθεί κάποιους να αναλάβουν το χρέος να αποδώσουν, με τον δικό τους τρόπο, δικαιοσύνη. Όταν λείπουν οι πρωταγωνιστές, όμως, της αρχικής αδικίας και η ανταπόδοση γίνεται σε βάρος των ατόμων που πιθανόν να έχουν άγνοια για όσα είχαν προηγηθεί, τότε στην πρώτη αδικία προστίθεται μια επιπλέον, και ο έλεγχος χάνεται.
Τα “Ταραγμένα Νερά” είναι ένα μυθιστόρημα που ενώνει το πρώτο μέρος της συγγραφικής μου πορείας με το δεύτερο, πάνω στο οποίο κινούμαι ακόμα και τώρα, εφόσον όχι μόνο η συνεχής άσκηση στο γράψιμο αποδίδει, αλλά και οι εμπειρίες πολλαπλασιάστηκαν, όπως και οι αναγνώσεις, οι οποίες συμβάλλουν στις επιλογές που συνεχώς ανανεώνονται, χωρίς όμως να ξεφεύγουν από το πλαίσιο, όπως ορίζεται από το αστυνομικό είδος.
Το βιβλίο της Χρύσας Σπυροπούλου “Ταραγμένα Νερά” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
Η Χρύσα Σπυροπούλου γεννήθηκε στις Σέρρες το 1957. Σπούδασε Κλασική και Αγγλική Φιλολογία και εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση. Ασχολείται με την κριτική βιβλίου και συνεργάζεται με εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ κάνει επίσης και μεταφράσεις.
Συντονίζει τη Λέσχη Κλασικής Λογοτεχνίας στον Πολυχώρο Μεταίχμιο.
Έχει εκδώσει αστυνομικά μυθιστορήματα τόσο για ενήλικες όσο και για εφήβους. Τα πιο πρόσφατα αστυνομικά της μυθιστορήματα για εφήβους είναι: “Το μυστήριο της Κωνσταντινούπολης” (Καστανιώτης, 2015), “Αναζητώντας το χρυσόμαλλο δέρας” (Καστανιώτης, 2013).
0