Φίλοι του The Book.Gr, φίλοι του βιβλίου, αυτό το Σαββατοκύριακο σας προτείνουμε τον «Γιαννούλη Χαλεπά» της Ασπασίας Παπαδοπεράκη από τις εκδόσεις του Φοίνικα (Έτος έκδοσης: 2019).

 

  Σε παρόμοιους καιρούς με αυτούς που ζούμε σήμερα, από άποψη κοινωνικοοικονομικών συνθηκών, γεννήθηκε και έζησε ο Γιαννούλης Χαλεπάς (1851-1938). Οι ερευνητές, μελετητές, ιστοριογράφοι που ασχολήθηκαν με την περίπτωση του μεγάλου γλύπτη φαίνεται να συγκλίνουν ως προς το ότι οι δυσκολίες και η ψυχολογική πίεση των πολιτικών συνθηκών σμίλεψαν με τη σειρά τους την προσωπικότητα και το έργο του.

 

 «Έχω παρακολουθήσει χρόνια τις προσπάθειες πολλών σπουδαίων σοφών μελετητών να δίνουν εν μέρει απαντήσεις σε ορισμένα ερωτηματικά που προκύπτουν από τη ζωή και το έργο του Γιαννούλη Χαλεπά…σε βιβλία, σε περιοδικά, σε επετειακούς καταλόγους ή εκφωνήθηκαν είναι πολύ σημαντικά. Ωστόσο, τροφοδοτούν περισσότερο τον θαυμασμό και την απορία για το ‘φαινόμενο Χαλεπά’ παρά τον αναλύουν.»

 

  Η Ασπασία Παπαδοπεράκη, διαπρεπής γλύπτρια και η ίδια και συγγραφέας, που έχουμε την τύχη να ζει και να δημιουργεί στις μέρες μας, συγκρότησε αυτή την εργασία για τον Χαλεπά με μια διάχυτη στοργή και ευαισθησία παρόμοια κατά την προσωπική μου αίσθηση, στην τρυφερότητα με την οποία ξεκολλάει κάποιος μια φωτογραφία από το παλιό οικογενειακό άλμπουμ. Σε κάποιο σημείο αναφέρει ότι έπρεπε να περάσουν κοντά πενήντα χρόνια για να αποφασίσει για την ανάγκη παρουσίας των απόψεών της. Αποκαλεί τον Χαλεπά «αναχωρητή» του καιρού του και είναι φανερό ότι αποδοκιμάζει οιονδήποτε άλλο χαρακτηρισμό για την περιγραφή της ιδιοσυγκρασίας του σχετικά με εκείνα τα 40 χρόνια που τον κράτησαν ανενεργό.

 

«Το 1969 πήγα στην Τήνο για προσκύνημα στην Ευαγγελίστρια και στο σπίτι του Χαλεπά. Το σπίτι τότε εν μέρει ανακαινιζόταν…τα παλιά παράθυρα κι οι πόρτες ήταν πεταμένα πάνω σε μπάζα. Διαμαρτυρήθηκα στους τεχνίτες. Με την άδειά τους διέσωσα το μεγάλο κλειδί της εισόδου του σπιτιού, πεταμένο κι αυτό με την πόρτα. Το κλειδί του Χαλεπά το διατηρώ και το φυλάσσω στα πιο ακριβά κειμήλιά μου.»

 

«Το σημαντικό στη συγκεκριμένη φωτογραφία είναι ότι εργάζεται τον Ευαγγελισμό (1918-1924) και ότι κρατάει κομπάρσο, το κατεξοχήν εργαλείο έντεχνου γλύπτη, ως σπουδαγμένοι γλύπτης που ήταν, δείγμα, μαζί με άλλες μαρτυρίες, ότι όλες τις γνώσεις της μαθητείας του τις διατηρούσε στην τέχνη του και κατά τη δεύτερη περίοδο της γλυπτικής του. Η φωτογραφία αυτή, όπως και άλλες παρόμοιες μαρτυρίες, απομακρύνουν τον όποιο μύθο περί «πριμιτιβισμού»..»

 

«Τέσσερις ενότητες παραγόντων που ρυθμίζουν τη ζωή του Γιαννούλη Χαλεπά θέτουν μεγάλα, σημαντικά ερωτήματα, τα οποία έως τώρα δεν είχαν τεθεί παρά μόνον, δύο από αυτά, ως υπαινιγμοί. Τα ερωτήματα επείγει να απαντηθούν ..να προσπαθήσουμε να τα προσεγγίσουμε για την κατανόηση της ζωής και του έργου του..»

 

   Στο καθαρό περιεχόμενο των 70 περίπου σελίδων παρακολουθούμε μια υπόθεση εργασίας πάνω στη ζωή και το έργο του Χαλεπά και ακολουθούμε την επιστημονική αλλά και γοητευτική γραφή της κας Παπαδοπεράκη για να οδηγηθούμε σε απαντήσεις και συμπεράσματα μέχρι το τέλος του βιβλίου. Υπάρχει βασική θεωρία της γλυπτικής καθώς επίσης και ανάλυση σχεδίου της ίδιας της κας Παπαδοπεράκη πάνω σε γνωστά έργα του Γιαννούλη Χαλεπά.

 Καλή ανάγνωση φίλοι μου!

 

 

Ασπασία Παπαδοπεράκη

“Γιαννούλης Χαλεπάς: Προσωπικές σχέσεις και μελέτη στο έργο του”

Εκδόσεις του Φοίνικα

2019

σελ 76

Σχήμα: 27χ21

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-6849-77-0

Τιμή: 15.00€

 

 

0