Ένας βαθύτατα πολιτικοποιημένος ουμανιστής, ένας αισιόδοξος οραματιστής και μαχητής για την παγκόσμια ειρηνη και τον “ειρηνικό σοσιαλισμό”, έφυγε πριν τέσσερα χρόνια από κοντά μας, (21 Ιουλίου 2017) και η Ελλάδα έγινε φτωχότερη.

 

Γράφει η Τόνια Κοτσοβέλου

 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Πυρηνικός επιστήμονας με διεθνείς περγαμηνές, συγγραφέας, πολιτικός. Η απώλεια πολύ μεγάλη για αυτούς που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του. Ανάμεσα σ αυτούς, κι εγω, που είχα τη μεγάλη τύχη να συνεργαστώ μαζί του για δεκαπέντε περίπου χρόνια. Υπέροχος άνθρωπος! Σπουδαίος δασκαλος! Παρά την ´ελαφρότητα ´ του θέρους λοιπόν, θεωρώ πως, η ελάχιστη τιμή στον σπουδαίο αυτό άνθρωπο, από την πλευρά μου, είναι να προτείνω δύο από τα βιβλία του που συνδέουν την Επιστήμη με την Πολιτική.

 

 

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: ΤΑΞΗ-ΑΝΑΡΧΙΑ-ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΑΠΑΖΗΣΗ

Στο βιβλίο αυτό αναπτύσσονται και ερμηνεύονται τα φυσικά και βιολογικά αίτια που οδηγούν στη διαμόρφωση αλλά και αλληλεπίδραση της Τάξης και της Αταξίας που εξ αιτίας των κοινωνικών αιτίων επεκτείνονται στην αλληλεπίδραση Τάξης και Αναρχίας. Η ανισοκατανομή του πλούτου και της δύναμης που δημιούργησε τους λίγους πλούσιους και δυνατούς, οδήγησε στη συνέχεια στη διαμόρφωση ενός συγκεντρωτικού Καπιταλισμού που μόνος του; αφού δεν υπακούει πλέον σε κανένα αρχηγό, σε καμιά άλλη αρχή εκτός από τον εαυτό του, είναι δηλαδή Άναρχος, έφτασε στο σημείο να δημιουργήσει την Αναρχία της Καπιταλιστικής Υπερσυγκέντωσης. Στην άλλη όμως πλευρά, στις πάμπολλες περιοχές της φτώχειας και της πείνας, στις κοινωνίες της αθλιότητας για τους πολλούς, το μεγάλο «γιατί», οδήγησε αρκετούς σε μια άλλου είδους Αναρχία, την Αντι-εξουσιαστική Αναρχία, που έρχεται σε σύγκρουση με την Αναρχία της Καπιταλιστικής Υπερσυγκέντρωσης. Καταβάλλεται λοιπόν προσπάθεια να κατανοηθούν τα αίτια γενικά που οδηγούν στη σημερινή σύγκρουση των δύο αυτών Αναρχιών, είτε αυτά τα αίτια είναι θρησκευτικά είτε αντικαπιταλιστικά και μόνο. Και υπάρχουν πολλές πηγές και πολλά σημάδια που αιτιολογούν πραγματικά τη δράση των Αναρχικών που φτάνει στα όρια μιας σκληρής Τρομοκρατίας. Τονίζεται όμως επίσης πως αν γίνεται προσπάθεια να καθοριστούν τα αναπότρεπτα φυσικά και βιολογικά αίτια που οδηγούν στην κοινωνική διασπορά και απ’ αυτήν στη μοιραία αντίδραση που οδηγεί ακόμη και στις τρομοκρατικές επιθέσεις, δεν σημαίνει ότι υπάρχει αποδοχή τέτοιας μορφής δράσεων. Γίνεται σαφές. Αν και εκτίθενται και αναλύονται τα αίτια που οδηγούν στην τρομοκρατία, αν το βιβλίο αυτό την αιτιολογεί δηλαδή, με κανένα τρόπο δεν την δικαιολογεί. Και εκφράζεται η βαθειά αντίθεση για κάθε παρόμοιας μορφής δράση που ταυτίζεται με την ψυχρή δολοφονία και καταστροφή, ενώ δεν οδηγεί πουθενά!

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Ο Χρήστος Μαρκόπουλος (1924 – 2017) ήταν Έλληνας πυρηνικός χημικός, πανεπιστημιακός και πολιτικός. Υπήρξε γενικός γραμματέας της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, ιδρυτής και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Πυρηνικών Επιστημόνων, διευθυντής στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Δημόκριτος, και καθηγητής σε διάφορα πανεπιστήμια. Από το 1988 ως το 1989 ήταν υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, υπεύθυνος για τις σχέσεις με τους διεθνείς οργανισμούς. Γεννήθηκε στις 25-12-1924 στην Αθήνα, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, υπήρξε μέλος της ΕΠΟΝ.Αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Σχολή και στη συνέχεια σπούδασε χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με υποτροφία της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ραδιοχημείας στο Λέστερτης Αγγλίας, ενώ με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου μετεκπαιδεύτηκε στα πυρηνικά κέντρα Χάρβελ της Αγγλίας, Σακλέ της Γαλλίας και Όουκ Ριτζ στο Τενεσί των ΗΠΑ.Το 1960 αναγορεύτηκε διδάκτορας Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εργάστηκε αρχικά στο Γενικό Χημείο του Κράτους και έπειτα στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Δημόκριτος ως προϊστάμενος του εργαστηρίου ραδιοχημείας. Έγινε υφηγητής στο Πολυτεχνείο, ενώ εκλέχθηκε και γενικός γραμματέας της Ένωσης Ελλήνων Χημικών. Το 1964 ίδρυσε την Ελληνική Εταιρεία Πυρηνικών Επιστημόνων, της οποίας παρέμεινε πρόεδρος ως το 1981. Το 1968 εργάστηκε ως κύριος ερευνητής στο Imperial College του Λονδίνου.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, το 1969 διώχθηκε από τη χούντα, απολύθηκε από τον Δημόκριτο και του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Το 1973 του δόθηκε δικαίωμα εξόδου από τη χώρα. Τότε εργάστηκε ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια στην Ιταλία και στη συνέχεια στο Πολυτεχνείο του Ντάρμσταντ στη Γερμανία. Στις 30 Δεκεμβρίου 1974 επανήλθε στο Δημόκριτο, όπου ίδρυσε και διηύθυνε νέα πτέρυγα για την έρευνα και παραγωγή της σειράς των ραδιοανοσολογικών αντιδραστηρίων (RIA), με τα οποία τροφοδοτούνται τα νοσοκομεία για ταχείες διαγνωστικές εξετάσεις των νεογνών, με τις οποίες προλαμβάνεται, έκτοτε, η γέννηση νοητικά υστερημένων παιδιών στην Ελλάδα.

Πολιτική δράση

Tο 1963 ήρθε σε επαφή με τον Ανδρέα Παπανδρέου και συνεργάστηκαν μέχρι το στρατιωτικό πραξικόπημα. Το 1975 εκλέχθηκε στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε γραμματέας των Κλαδικών Οργανώσεων Επιστημόνων και Καλλιτεχνών. Το 1978 έγινε μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ και το 1980 γραμματέας της Επιτροπής για την Παγκόσμια Ειρήνη και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΠΕΑΔ). Το 1981 ίδρυσε την ΚΕΑΔΕΑ (Κίνηση για την Ειρήνη, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Εθνική Ανεξαρτησία), της οποίας διετέλεσε πρόεδρος επί μία εικοσαετία. Το 1981 παραιτήθηκε από τον Δημόκριτο και εκλέχθηκε ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 1984.

Διορίστηκε, το 1984, πρέσβης εκ προσωπικοτήτων Συντονιστής για τη Δυτική Ευρώπη και το 1985 εκλέχθηκε βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Το 1986 ανέλαβε αρχηγός της ελληνικής Κοινοβουλευτικής Ομάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, όπου και εκλέχθηκε αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής του Συνέλευσης. Τον Ιούνιο του 1988 εισήλθε στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου ως υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου, υπεύθυνος για τους διεθνείς οργανισμούς, μέχρι τον Ιούλιο του 1989.

 

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΙΤΛΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ: « ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΙΡΗΝΗΣ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

Δύο μορφές κυριαρχούν σ’ αυτό το βιβλίο: η γνωστή, μεγάλη πολιτική μορφή του Ανδρέα Παπανδρέου και η επίσης μεγάλη, αλλά άυλη, μορφή του παγκόσμιου ειρηνιστικού κινήματος, που μορφοποιείται μόνο στα πρόσωπα των εκατομμυρίων αγωνιστών του. Τόσο αυτές οι δύο κυρίαρχες μορφές όσο και η αλληλεπίδρασή τους, απεικονίζονται σε όλο τους το μεγαλείο και περιγράφονται με ρεαλισμό και αντικειμενικότητα, με κυρίαρχο φόντο την αυτοβιογραφία ενός ανθρώπου που αγάπησε και τις δύο αυτές μορφές και αγωνίστηκε και για τις δύο.

Ο Χρήστος Μαρκόπουλος, ένας αυτοδημιούργητος επιστήμονας και πολιτικός, αφήνει να αναδυθούν, μέσα από την αυτοβιογραφία του, οι σχέσεις της ζωής του με τις δύο αυτές μορφές, τη υλική και την άυλη, και περιγράφει με τη ζεστασιά της αλήθειας το ρόλο που έπαιξαν στη ζωή του, το ρόλο που έπαιξε αυτός στη συμπόρευση της μιας με την άλλη· εκθέτει τις θέσεις των δύο αντίπαλων στρατοπέδων Ανατολής – Δύσης, ζωγραφίζει τους αγώνες των εκατομμυρίων μαχητών της ειρήνης ενάντια στον ψυχρό πόλεμο και την απειλή ενός ολοκληρωτικού ολέθρου και αναδεικνύει όλες εκείνες τις άλλες μεγάλες πολιτικές μορφές που συμπορεύτηκαν με το παγκόσμιο κίνημα ειρήνης, το καθοδήγησαν και καθοδηγήθηκαν από αυτό…

 

 

1