Τη σειρά δοκιμίων Altera Pars συνεχίζει ένα κείμενο της Μάρως Βαμβουνάκη για το βιβλίο της “Η φιλία είναι και δεν είναι παντοτινή” που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2020 από τις εκδόσεις Αρμός.

 

 

Κείμενο: Μάρω Βαμβουνάκη

 

 

Για τo σύμπαν του φέισμπουκ συντηρούσα την χειρότερη γνώμη. Από μακρυά, αμέτοχη εντελώς, και από όσα άκουγα, το θεωρούσα μια πλατιασμένη σαν χυμένος χυλός αμερικανιά, όπου όποιος έμπαινε λερωνόταν και χάζευε.

Παρά ταύτα, άνοιξα σελίδα κι εγώ ένα ατελείωτο ζεστό ανιαρό καλοκαίρι μια και τίποτα καλύτερο δεν μου προσφερόταν ένα γύρο. Ντράπηκα μεν που κατέφευγα σε κάτι φτηνό αλλά άνοιξα τη σελίδα…

Στην πράξη τα πράγματα, και όπως συνήθως αποδεικνύεται, δεν ήταν αυτό που περίμενα. Ανάμεσα σε κουταμάρες,  υποκριτικά ψεύτικα ακόμα και χυδαία σποτ, ξεχώριζες και κείμενα διαμάντια, φωτογραφίες με αισθητική, σκέψεις με ευφυΐα, χρήστες με παιδεία και ειλικρίνεια. Πραγματικά  επιθυμούσαν να εκφραστούν και να απλώσουν χέρι προς τον άλλον. Τον ξένο, τον άγνωστο χρήστη. Πρόκειται για ένα άλλου είδους ψάρεμα ψυχών. Γοητευτικά επικίνδυνο, γοητευτικά ελπιδοφόρο. Ο καθείς και τα όπλα του, ο καθείς και τα μυαλά του. Οι προσφορές και οι επιλογές πάμπολλες και ζαλιστικές. Μια νέα ελευθερία που σε σκλαβώνει.

Τελικά μου άρεσε τούτο το τεράστιο καφενείο που μάζευε τις μοναξιές των τεράστιων πόλεων. Η φύση και η κοινωνία απεχθάνονται τα κενά και το κενό της μοναξιάς στις μεγαλουπόλεις απαιτούσε συναντήσεις προσώπων, ψευτοπροσώπων έστω. Έτσι μήπως δεν γίνεται και στη ζώσα ζωή; Με άλλους όρους ίσως αλλά στην ουσία το αίτημα ίδιο. Η συνάντηση, η συναλλαγή, η εξαπάτηση, ωμή ή ρομαντική εξαπάτηση. Το παιχνίδι του ψεύδους και της αλήθειας πάντα και παντού θα παίζεται.

Με άλλα λόγια μπαίνοντας στο φεις έπεσα σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα αγορά. Δεν γινόταν να μην την περιδιαβώ και να την περιεργάζομαι. Κάπως! Κάπως, γιατί τα ανθρώπινα παντού σέρνουν μαζί το χαοτικό υπόγειο τους.

Μετά  από τέσσερα-πέντε χρόνια  τακτικής ζωής μου μέσα στο διαδίκτυο, ξαναδιαβάζοντας τις παλιές αναρτήσεις μου, αντίκρυσα ένα ημερολόγιο της ζωής μου και είπα να φτιάξω ένα βιβλίο καμωμένο από τα χρονολόγια. Να δουλέψω τις σκέψεις μου πάνω σε όσα πρόχειρα προσπαθώ να σας πω και να οργανώσω μία εκτεταμένη εισαγωγή.

Εκδόθηκε τούτη την παράξενη άνοιξη από τις εκδόσεις Αρμός και μετά το μαρτύριο του να βρω τίτλο κατέληξα στον πιο συμπαθητικό. “Η φιλία είναι και δεν είναι παντοτινή”.

Για τις πρόσκαιρες φιλίες στην οθόνη του ίντερνετ, αλλά και τις άλλες, τις απ’ έξω, ίσως και τις πιο παλιές. Γιατί ο άνθρωπος, τρομαγμένος απ’ τη μοναξιά του, όπως και όπου μπορεί γυρεύει τον άνθρωπο κολυμπώντας στα θολά νερά του ρίσκου.

 

Η Μάρω Βαμβουνάκη είναι πεζογράφος. Γεννήθηκε στα Χανιά, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Από εννέα χρονών ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Σπούδασε Νομική και Ψυχολογία. Από το 1972 και για έντεκα χρόνια έζησε στη Ρόδο όπου εργάσθηκε ως συμβολαιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα.

Δείτε αναλυτικά την εργογραφία της Μάρως Βαμβουνάκη ΕΔΩ

 

Επιμέλεια: Γρηγόρης Δανιήλ

 

4