“Νιώθω το αίμα να κυλά στις εσοχές των νυχιών μου. Έναν γλυκό πόνο που πασχίζει να διώξει την ένταση της στιγμής. Δεν έπρεπε, μαμά. Δεν έπρεπε“.

 

Γεννημένος στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο Δημήτρης Σίμος με την πρώτη του συγγραφική δουλειά “Τα Βατράχια” έλαβε την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα, ενώ ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νέου Λογοτέχνη από το λογοτεχνικό περιοδικό Κλεψύδρα. Λίγο πριν τη συνέχεια των Σκοτεινών Νερών που αναμένεται στις αρχές του καλοκαιριού από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μιλήσαμε για το μυθιστόρημά του “Σώσε με” που κέρδισε τις εντυπώσεις τη χρονιά που πέρασε. Ένα βιβλίο που αποτέλεσε προσωπικό του στοίχημα, όπως εξομολογείται στη συνέντευξη που παραχώρησε στο The Book.Gr

 

 

Το τελευταίο σου μυθιστόρημα «Σώσε με», που εγκαινιάζει και τη συνεργασία σου με τις εκδόσεις Μεταίχμιο, έχει αποσπάσει στους λίγους μήνες κυκλοφορίας του πολύ θετικά σχόλια. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτή την έκδοση καθώς και για τη νέα σου στέγη;

Είναι μεγάλη χαρά που έχω αγκαλιαστεί θερμά από μια τόσο δοτική «οικογένεια». Εγώ με τη σειρά μου προσπαθώ να γράφω ιστορίες που αγγίζουν εμένα και που έχουν κάτι να πουν στους αναγνώστες. Κάθε μορφή τέχνης που ο θεατής-αναγνώστης πληρώνει για να την αποκτήσει δημιουργεί αυτόματα μια σχέση κριτικής με τον δημιουργό της. Είμαι ευλογημένος που η σχέση μου με το κοινό κινείται στο πλαίσιο μιας θετικής αλληλεπίδρασης.

 

Σε τι βαθμό οι περιπέτειες της ζωής αγκυλώνουν το νήμα αυτής της ιστορίας;

Είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να κινείται σε αρκετούς τομείς. Δεν είμαι ο μοναχικός συγγραφέας που θα κλειστεί στο σπίτι για να γράψει, να απομονωθεί και να αναζητήσει τη στιγμή του. Είμαι ένα άτομο που του αρέσει να περιηγείται, να τριγυρνά, να ζει την περιπέτεια. Θέλω να ζήσω πράγματα, να γράψω για αυτά, να νιώσω, δεν θέλω απλά να τα επινοώ, για μένα αυτό δεν είναι αρκετό, δεν με εκφράζει.

 

Αυτή η μετάβαση από το καθαρόαιμο αστυνομικό, στο μυθιστόρημα-θρίλερ, πέρα από την πρόκληση που ενέχει για έναν συγγραφέα, τι άλλο υπολανθάνει;

Ένα προσωπικό στοίχημα. Είχα μια εμπορική επιτυχία με τις ιστορίες του Αστυνόμου Καπετάνου, στα Σκοτεινά Νερά. Για μένα είναι πολύ εύκολο να γράψω αστυνομικές ιστορίες του Καπετάνου, γιατί πια αυτός ο ήρωας είναι αληθινός. Μιλάμε μαζί, παρατηρεί ο ένας τον άλλον. Το δύσκολο ήταν να δημιουργήσω έναν νέο κόσμο και αυτό επιχείρησα με το «Σώσε με». Δεν είναι τυχαία η επιλογή τόσων γυναικείων χαρακτήρων, ενώ γνωρίζεις πως ο κόσμος του Καπετάνου είναι ένα ανδροκρατούμενο μέρος. Ήθελα να δω, να μάθω και εγώ ο ίδιος αν είμαι ένας καλός γραφιάς ή απλά ένας καλός αφηγητής των Σκοτεινών Νερών. Νομίζω πως η αγάπη του κοινού και οι κριτικές φώτισαν ένα δικό μου μονοπάτι θετικής ματαιοδοξίας.

 

Παρατηρώντας τους χαρακτήρες του βιβλίου πρόσεξα πως κουβαλούν το βαρύ και ομιχλώδες τοπίο του χώρου δράσης. Ο τόπος, η Θράκη εν προκειμένω, αποτέλεσε το εφαλτήριο της ψυχοσύνθεσης των ηρώων και κατ’ επέκταση του βιβλίου;

Η ατμόσφαιρα είναι ο πρωταγωνιστής στα περισσότερα έργα μου και η Θράκη ενδείκνυται για την τοπογεωγραφία που ήθελα να χρησιμοποιήσω. Επίσης, η ύπαρξη κοινοτήτων με διαφορετικό θρησκευτικό πολιτισμό από την πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής δημιουργούσε μια εξαιρετική ευκαιρία να ανακαλύψω μια πολυ-πολιτισμικότητα που έδινε την εξωτική χροιά που ήθελα να έχει το κείμενο.

 

Μέσα από ένα περιστατικό γίνεται έμμεση αναφορά στη στήριξη που παρέχει στην επαρχία ο ένας στον άλλο και ιδιαίτερα ο στενός συγγενικός κύκλος. Ως νησιώτης στην καταγωγή ποιες οι παρατηρήσεις σου στις διαθέσεις των ανθρώπων των μεγάλων αστικών κέντρων με αυτές των επαρχιακών κωμοπόλεων;

Μικρές κοινωνίες, μεγάλα μυστικά. Το σύνδρομο της κλειδαρότρυπας διακατέχει κάθε μικρή κοινωνία. Αυτό το σύνδρομο βέβαια δίνει τη δυνατότητα να ζυγίσεις τι άνθρωπος είσαι. Όταν ξέρεις τι συμβαίνει δίπλα σου, δεν έχεις τη δυνατότητα να αποποιηθείς ευθύνη. Να πεις «δεν γνώριζα». Η επιλογή να πράξεις ή όχι καθορίζει τις αρχές σου και την άποψή σου προς τη ζωή.

 

Στο βιβλίο δίνεις βαρύτητα σε κάποια σημεία σε αυτά που δεν ειπώθηκαν και παραμένουν προσωπικές σκέψεις. Το κάδρο αυτών πόσο σημαντικό είναι στην «τοιχοποιία» ενός μυθιστορήματος, και δη αστυνομικού;

Ανήκω στη σχολή του «δείξε, μην πεις». Αυτή είναι η κύρια τεχνική σε όλα τα έργα μου και με αυτόν τον γνώμονα κινούμαι. Η ερμηνεία σκέψεων των χαρακτήρων από τους αναγνώστες είναι κάτι που πραγματικά απολαμβάνω.

 

 

Ένα άλλο σημείο που ξαφνιάζει ευχάριστα τον αναγνώστη είναι η συχνή και εν μέρει πρωτότυπη εναλλαγή των αφηγηματικών τρόπων. Από πού, κυρίως, πηγάζει αυτή η ενδελεχής επιμέλεια των γραπτών σου;

Μου αρέσει η κινηματογραφική αφήγηση, η δυνατότητα να χρησιμοποιώ πολλές κάμερες, να φωτίζω πολλά πρόσωπα. Για αυτό τον λόγο χρησιμοποίησα αυτή την τεχνική, ήθελα να προκαλέσω και σε μένα τον ίδιο έκπληξη, να αποκαλύψουν πρώτα σε μένα οι χαρακτήρες τα μυστικά τους.

 

Αν ξεχώριζα έναν χαρακτήρα στην ιστορία θα ήταν αυτός της μητέρας των κοριτσιών, αφού με τις πράξεις της ή ακόμα και με τις σιωπές της οριοθετεί τις εξελίξεις, ενώ άλλοτε τις καλύπτει με ένα πέπλο μυστηρίου. Πόσο σε δυσκόλεψε η αποτύπωση της στάσης της απέναντι στα γεγονότα;

Η αλήθεια είναι πως με δυσκόλεψαν όλοι οι χαρακτήρες. Έπρεπε να τους βρω, να τους νιώσω από το μηδέν. Η μητέρα της οικογένειας θα έλεγα είναι ο χαρακτήρας που κινείται και στις δύο πλευρές, σκοτάδι-φως, και αυτή η εναλλαγή ήταν τόσο ενδιαφέρουσα που με γοήτευσε. Παραμένει όμως η Νικόλ ο αγαπημένος μου χαρακτήρας.

 

Σε μια χρονιά που όλοι μας θα θυμόμαστε και θα αποτελέσει σημείο αλλαγών, τι θα ήθελες να κρατήσεις;

Την αίσθηση πως τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Κάθε λεπτό διαφέρει από το προηγούμενο. Αυτό είναι το μεγάλο μου μάθημα και προσπαθώ να προσαρμοστώ σε αυτό.

 

Πριν από λίγες μέρες αποκάλυψες το εξώφυλλο του υπό έκδοση βιβλίου σου που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του καλοκαιριού του 2021. Θα ήθελες να μας δώσεις μια μικρή δόση όσων θα γευτούμε στις σελίδες του;

«Τα σκοτεινά νερά» θα συνεχίσουν με νέα περιπέτεια και έναν αστυνόμο Καπετάνο πιο έτοιμο από ποτέ. Δεν θα πω πολλά, θα αποκαλύψω μόνο πως είναι ένα βιβλίο που με έφερε αντιμέτωπο με ένα σουρεαλιστικό ερώτημα:

Τι μπορείς να κάνεις για να αρπάξεις από το παρελθόν αυτά που σου στέρησαν, όταν το παρόν σε έχει εγκλωβίσει υπό το βλέμμα ενός βαλσαμωμένου τσακαλιού;

 

Γρηγόρης Δανιήλ, για το The Look.Gr

 

 

0