Αγάπησε με αγαπώ
Αγάπησε τη τέχνη μου
Να αγαπήσω τη δική σου
Μέχρις ότου όλα να γίνουν αληθινά
Ρίξε τα μακριά μαλλιά σου
Χαμογέλασε μου συχνά
Μέχρις ότου να έρθει η αλλαγή
Η αναμονή είναι μεγάλη
Τα αστέρια τόσο μικρά
Μη ζητάς πολλά από τον ουρανό
Η αγάπη θα σε γιατρέψει
Και ας ματώνει η καρδιά σου
Μη ζητάς πολλά από τον ουρανό
Μόνη μου δύναμη πια
Η δική μου αγκάλη
Που με τόσο κόπο έχτισα
Μόνη μου ελπίδα πια
Το δικό μου χέρι
Που με τόσο κόπο γιάτρεψα
Δε θέλω άλλο πια
Να βασίζομαι στην αγάπη
Δε ζητάω πολλά από τον ουρανό
Γιατί με αγάπησα πολύ
Και όσο με αγαπώ τόσο ξέρω
Να μη ζητάω πολλά από τον ουρανό
Θάλασσα
Κόκκοι άμμου κολλημένοι στα πόδια μου
Θάλασσα ρηχή τα βρέχει αργά
Φεύγει και επιστρέφει συναντώντας τα δάχτυλα μου
Θάλασσα ρηχή σαν τις ρηχές ψυχές τους
Θάλασσα γαλανή σαν τα ήρεμα πρόσωπα τους
Μη με ρωτάς για ποιους μιλώ
Είναι οι δροσερές στάλες που κυλάνε στα πόδια μου
Είναι το κύμα που με συνεπαίρνει στα βαθιά
Είναι τα μπλε σκούρα νερά που γίνονται ένα με τη θλίψη μου
Μα όσο κολυμπώ τόσο βγαίνω στα ρηχά
Μα όσο βρίσκομαι στα ρηχά για να πατώ γίνομαι ένα με εκείνους
Γίνομαι ένα με τα ήρεμα γαλάζια νερά
Ήρεμη γαλάζια θάλασσα μπορείς να τη περπατήσεις
Άγρια μπλε θάλασσα μπορείς να τη πολεμήσεις
Να που τώρα κολυμπώ εδώ σε αυτόν το βυθό…
Η Μαρία Πλαγερά γεννήθηκε στη Λάρισα του και είναι μόνιμη κάτοικος Βόλου. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το χορό (2005 ως σήμερα) και το πιάνο (επίπεδο πτυχίου). Στην εφηβική ηλικία ασχολήθηκε με τη δημιουργική γραφή και τη σύνθεση. Είναι φοιτήτρια του Τμήματος Μουσικών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
0