Το The Book.Gr προτείνει για αυτή την εβδομάδα το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου “Ανασκαφές” από τις εκδόσεις Κέδρος, το αστυνομικό μυθιστόρημα “Το Γεράκι της Μάλτας” του Ντάσιελ Χάμμετ από τις εκδόσεις Ωκεανός και το βιβλίο “Όμηρος και Ρίλκε περί θανάτου” του Γιάννη Τζαβάρα από τις εκδόσεις Δωδώνη.
Α} Νέες κυκλοφορίες | Διδώ Σωτηρίου “Ανασκαφές”
Το βιβλίο προέκυψε από σημειώσεις της Διδώς Σωτηρίου κατά την χρονική περίοδο 1988 – 1994.
“Ζούμε ώρες παρακμής. Βουλιάζουν, καταποντίζονται αξίες, όνειρα…Κινδυνεύει η ανθρωπιά. Συναισθηματική και πνευματική στειρότητα. Ένα ένα τρίζουν τα υποστυλώματα, γκρεμίζεται, βουλιάζει, αφανίζεται ο εικοστός αιώνας, πάει, χάθηκε. Αφυπνίζονται μονάχα παλιά, επικίνδυνα μοτίβα, ηφαίστεια, και ξερνούν φωτιά και θανατικό”.
Στο βιβλίο η παιδική και νεανική ηλικία της συγγραφέως περιγράφονται κι αντιπαραβάλλονται με τη καταγραφή περιστατικών της ένατης δεκαετίας, όπου με τόνο εξομολογητικό η συγγραφέας αφήνει να φανεί η βαθμιαία απώλεια του πνεύματος “από έναν κατ’ εξοχήν πνευματικό άνθρωπο” όπως ήταν η ίδια.
“Τώρα τι να πρωτοθυμηθώ. Βουλιάζω σε μια πρόσκαιρη ανάμνηση ευτυχίας… Αν τουλάχιστον έβρισκα εκείνες τις χρυσοφόρες πηγές λέξεων, να εκφραστώ όπως παλιά. Αυτές, μόλις απλώσω διψασμένη το ποτήρι μου, εξαφανίζονται. Έχει στιγμές που απεργεί ολότελα ο νους. Τι διεκδικεί και δεν μπορώ να ανταποκριθώ;”
Στο βιβλίο υπάρχουν ακόμη κάποιες σκόρπιες σκέψεις αυτής της περιόδου, αλλά και ενδιαφέρουσες πολιτικές επισημάνσεις πάνω στα γεγονότα της εποχής. Την έκδοση συμπληρώνουν μερικά ποιήματα ή μάλλον ποιητικές σκέψεις συχνά σε πεζό λόγο, που αποκαλύπτουν μια καλά κρυμμένη διάσταση της συγγραφέως, όπως άλλωστε και οι ασπρόμαυρες εικόνες από τη ζωή της Διδώς Σωτηρίου που υπάρχουν στο τέλος του βιβλίου.
Ακούγοντας σκληρό ροκ
Κρούνοι εκτοξευμένων ελπίδων,
άγριοι ήχοι τύμπανα,
εκρήξεις, βεγγαλικά, φλόγες
από τα σπλάχνα της γης.
Μπάλες σιδερένιες φτάνουν στον ουρανό.
Ουτοπίες φυτρωμένες σ’ επικίνδυνες
πλαγιές γκρεμών.
Ξηρασία, ξεσποριασμένα αισθήματα,
τρελοί δεμένοι χειροπόδαρα,
οιμωγές, ουρλιαχτά, επικλήσεις, αποχαιρετισμοί.
Κιθάρες εκπυρσοκροτούν με σιδερένιες ήχους
ακατάληπτων ενστίκτων.
Ταμπούρλα βροντολογούν πρωτόγονα.
Μαύροι χορευτές, τρελοί,
στροβιλίζονται με κινήσεις παραφροσύνης,
αισθησιακά παραληρήματα παρατεινόμενα.
Και οι ήχοι σιδερένιοι
ακατάληπτων μηνυμάτων.
Εκατομμύρια χέρια,
ικεσίες, απειλές,
εκκλήσεις, μάταιες προσδοκίες.
Ποιοι δολοφονούν την ελπίδα;
Η Ιστορία εκδικείται.
Β} Κλασικά κι αγαπημένα | Ντάσιελ Χάμμετ “Το Γεράκι της Μάλτας”
Δυνατή γραφή ενός κατεξοχήν κλασικού αστυνομικού μυθιστορήματος όπου το ψέμα κυριαρχεί αφήνοντας τον αναγνώστη μετέωρο ως προς τις πραγματικές προθέσεις των ηρώων.
“Ίσως. Δεν καταλαβαίνω, όμως, τι θα κερδίσεις εσύ με το να μη μιλήσεις. Έτσι κι αλλιώς αποκαλύπτονται λίγο λίγο όλα. Υπάρχουν πολλά που δεν ξέρω, αλλά ξέρω αρκετά και μπορώ να μαντέψω κάμποσα ακόμη. Άλλη μια μέρα να περάσω σαν τη σημερινή και θα μάθω και πράγματα που ακόμη κι εσύ δεν τα γνωρίζεις”.
Κυριαρχεί η ωμή ρεαλιστική απεικόνιση της Αμερικής του ’30, οι λεγόμενοι tough guys της εποχής σε μια άκρως “απεικονιστική” γραφή. Ο Χάμμετ σκιαγραφεί φιγούρες της εποχής του και το αποτέλεσμα είναι παραπάνω από άρτιο.
Γ} Ποίηση – Δοκίμιο – Ιστορία | Γιάννης Τζαβάρας “Όμηρος και Ρίλκε περί θανάτου”
Στο παρόν βιβλίο επιχειρείται μια μελέτη θανάτου βασισμένη σε κείμενα του Ομήρου και του Αυστριακού ποιητή Ράινερ Μαρία Ρίλκε.
“Η ραψωδία λ είναι εκείνη η κορυφαία στιγμή της ομηρικής Οδύσσειας, κατά την οποία η έννοια της πατρίδας παύει να έχει το περιορισμένο νόημα της οδυσσειακής Ιθάκης και παίρνει το χαρακτήρα του αόρατου του μη- ιδωμένου, προς το οποίο όλοι ως ζωντανοί -θέλοντας ή μη θέλοντας- συνεχώς οδεύουμε”.
Μέσα από τα δοκίμια του ο Γιάννης Τζαβάρας ερμηνεύει την επισταμένη, ομολογουμένως, καταγραφή του θανάτου μέσα από τους στίχους του αρχαϊκού Ομήρου και του σύγχρονου Αυστριακού ποιητή.
0