“Κοίταξε με ένα γλυκό χαμόγελο ο Ήλιος τη βαρκούλα του και της εξήγησε: Δεν γίνεται να σου λείπω, αγάπη μου. Εγώ είμαι κομμάτι σου. Είμαι πάντα μαζί σου. Ακόμα και όταν δεν με βλέπεις. Να το θυμάσαι αυτό, ζωή μου. Να το θυμάσαι μέχρι να το καταλάβεις“. Η ΝικολέτταRead More →
“Όσο μου μέλλεται ακόμα να ζήσω, τον καπιτάνο δεν πρόκειται να τον βγάλω ποτές απ’ το μυαλό, μήτε απ’ την καρδιά. Τι με είχε σαν παιδί δικό του κι εγώ αυτόν καλύτερο κι από πατέρα”. Γεννημένος στα τέλη της δεκαετίας του ’50, ο Κώστας Ακρίβος στην τριαντάχρονη λογοτεχνική τουRead More →
Τα κουδούνια των συγγραφέων./Η Κυψέλη-Τόκυο./Η αγάπη για τα βιβλία, το γράψιμο, η ποίηση, το βινύλιο,/το ευρωπαϊκό σινεμά [Διαπαιδαγώγηση]. Η Μαριγώ Αλεξοπούλου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές της στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματος Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, όπου και εκπόνησε τη διατριβή της (Ph.D). ΟRead More →
Ο Ρήσος Χαρίσης σπούδασε Ελληνικό Πολιτισμό στη Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, σκηνοθεσία και δημοσιογραφία. Η δημοσιογραφική του εργασία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την παρουσίαση και επιμέλεια μιας σειράς εκπομπών στην Ελληνική Ραδιοφωνία, όπου ανέδειξε κοινωνικά θέματα της εποχής μας. Υπήρξε επίσης εθελοντής δάσκαλος της ελληνικής γλώσσας σε πρόσφυγεςRead More →
“Ξέσπασα χθες γράφοντας τον θυμό μου, και μάλλον αυτό βοήθησε στη βελτίωση της διάθεσης μου. Έτσι, σήμερα νιώθω πως ξημέρωσε μια μέρα παραθερισμού πιο φωτεινή από τις άλλες και -θαρρώ πως- έχω αφήσει πίσω τη σκοτεινιά”. Γεννημένος το 1981 ο Γιώργος Τζιτζικάκης έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις. ΣυνεργάζεταιRead More →
“Το πρόσωπό της είναι φωτεινό, το δέρμα στα μάγουλά της μοιάζει λείο, σχεδόν εξωπραγματικό καθώς ξεπροβάλλει μέσα απ’ τα υφάσματα. Είναι η Παναγία με το σώμα της Αλίκης, ντυμένη με τον χιτώνα της χριστουγεννιάτικης γιορτής”.Read More →
“Ξέρεις πόσοι έχουν μυστικό φάκελο φτιαγμένο και παραγεμισμένο από τους σπιούνους του χωριού μας; Χωρίς την παραμικρή αλήθεια σε όσα γράφουν μέσα. Έτσι για να δείχνουν στ’ αφεντικά τους πως τα παρακολουθούν όλα. Αρκεί να είσαι συγγενής αριστερού, και την έχεις βαμμένη σου λέω… Ο εμφύλιος έχει αφήσει καλά τιςRead More →
“Νιώθω το αίμα να κυλά στις εσοχές των νυχιών μου. Έναν γλυκό πόνο που πασχίζει να διώξει την ένταση της στιγμής. Δεν έπρεπε, μαμά. Δεν έπρεπε“.Read More →
Βλέπω κάθε μέρα/από την ίδια οπή/το ξέφωτο μιας άλλης ζωής/που επιθυμώ να λαλήσει… [Άλλη ζωή]Read More →
Μύριζε βλέννα και αίμα η ανάγκη της/και βύζαινε./Κι όταν τα δικά της δόντια στα χείλη του/ακόνιζε/έσκαβε η φωνή του Πατέρα/στα αυτιά του/”Ελέησε”./Τις αισθήσεις του έχανε./Αυτή τα πρωινά/περίτεχνα κουκούλια έπλεκε/σε νυχτερινά παζάρια τα διέθετε./Πάντα επέστρεφε σε αυτόν για την αφαίμαξη./”Ελέησε” βογκούσε και μετρούσε συσπάσεις./Ωστικό κύμα στο επέκεινα./Διάφανος./Άσπρη ψίχα αντίδωρο. [HIRUBO MEDICINALIS]Read More →
